Ka lindur në Ulqin në vitin 1960. Ka mbaruar shkollimin e mesëm në Ulqin. Në Universitetin e Prishrinës ka studiuar letërsi shqipe, ku ka marrë gradën magjistër i shkencave filologjike në vitin 1988. Në vitin 2004 merr gradën shkencore Ph. D. në Prishtinë në fushën e shkencave filologjike. Punon profesor në Universitetin e Prishtinës, ku ligjëron lëndët; Stilistikë, Semiologji dhe poezi bashkëkohore. Poezitë e tij janë përfshirë në shumë antologji të poezisë shqipe dhe në antologji të poezisë bashkëkohore në gjuhë të ndryshme. Poezitë i janë përkthyer në anglisht, frengjisht, gjermanisht, rumanisht, polonisht, serbokroatisht, turqisht, arabisht, maqedonisht. Është Kryetar i PEN Qendrës së Kosovës dhe njëherit themelues në vitin 2004. Ka qenë Kryetar i Bordit të Universitetit të Prishtinës, kurse nga viti 2012 është anëtar i Akademisë Shqiptare të Arteve dhe Shkencave.
Shkruan poezi, kritikë letrare, ese, publicistikë. Ka botuar shtatë përmbledhje me poezi dhe pesë libra me kritikë letrare dhe studime. Librat më të njohur me poezi janë: “Ulli me dymijë unaza”, “Ma qet gjuhën”, “Frutat bizare”, “Zbutja e gjarprit”, “Përkryrja e shiut”. Librat me kritikë: “Mikrostruktura e tekstit”, “Simboli dhe rivalët e tij”, “Paradigma kadareane” etj.
Ka marrë disa çmime letrare për poezinë e tij: Çmimi i Mitingut të Poezisë në Gjakovë (1996, 2007), Çmimi Vjetor i Art Club, Ulqin, Çmimi Lasgush Poradeci, Shqipëri (1992), Medalen e Argjendët, në kompeticionin për poezi në Internacional Saloon of The Academie Europeenne Des Arts, Bruksel (2007)
TË KANË PARË TEK U LEXON VARGJE ATYRE NË HAD
Ali Podrimjes
E kam ditur Ti
S’mund të vësh kokë mbi jastëk
Kur merr rrugë aq të largët
Për me gjetë të bardhën
As një gur nën kokë si suliotët
Nuk vë
Unë e kam ditur
Ti do lidhje duart pas koke
Do e shtrëngoje fort
Fort derisa ushtimë e vargut
Të pëlcasë
Gjithë ata gurë të ngulur brinjave
Deri te Uji i madh Një rrjedhë uji
pranë një pylli
t’i sjell te koka për me t’ba gjamën
Vetëm yjet do mbajtur në dorë
Asgjë tjetër s’të lënë
Atje në fund të asaj rruge në fund
Të pyllit
e rrugë tjetër s’ka me mbajtë dritën ndezur
Të kanë parë
Kah u lexon vargje tash atyre në Had
Ti i njëjti
I ke sharë si mund të nguleni këtu përgjithnjë
Mor të mjerë
E ke vendosur
T’i ngresh ata nga gjumi
Ku kanë rënë
Përulësisht
Te lumi Styks të kanë parë Ti
I njëjti si mbi Dri
Një dallëndyshe ke gjuajtur nga lartësitë
në atë lumë të fryrë përmbi brigje
Ai lumë i vështirë
REVOLUCIONI I BARDHË
Sheshin ku dikur derdheshin vetëm gjera të kuqe flamujt valonin
të kuq gjuanin me ngjyrë të kuqe që përdorej për mbrojtjen e
hekurit nga kerozioni e shumë ngjarje të tjera të kuqe që mund
t’i quanim edhe revolucion Fabrikat e qumështit e bënë sa cel
e mbyll sytë Atë shesh të bardhë derdhën kovat e mëdha në mes
të sheshit më në fund thamë: një shesh i butë si kadife me
shkumë të bardhë cep më cep dhe prej sot thane: do bëjmë
historinë filloi revolucioni i bardhë i qumshtit me shumë shkumë
në mes të sheshit përreth shadërvanit mund të bëjmë shkuma party
haram u qoftë qumështi që kemi derdhë për ju Sheshi i madh u err
i kuq e u zbardh i zi ditë e bardhë për fëmijët që s’ kanë parë kurrë
qengja të butë e të bardhë në sheshin e tyre të revolucionit Grafiti
i madh u shkrua me shkronja të bardha të shtypit Tha plaka: valla
na keni nimu nanën na e keni qi Stop importit të qumështit
prodhime vendore e pikë Ata dy që putheshin te pub Republika
preknin me buzë makiato me qumështin e bardhë me shkumë
Shikonin qumështin të derdhej sheshit dridhnin trupat e bardhë
me ritmin e këngës Fuck you Fuck you Fuck you imitonin ardhjen e
rrëshqanorëve grandiozë nw njw shkuma party Në sheshin e madh
do vine krokodilët e bardhë e ne do u hipim lakuriq Ashtu
shaluar do marshojmë në kahjen tjetër kah rrëshqet vala që
mbledh fëmijët e vet humbur diku nën shkumë
DERVISHI I VERBËR
Kur ra terri mirë e mirë
Dervishi i verbër mori fenerin me dorën e djathtë duel
në rrugë e u nis
i pari që e pa tha: dervish ç’e do atë fener po ti i verbër
i dyti që e pa tha: dervish ç’e do atë marifet ti i verbër
i treti që e pa tha: i verbër dervish ç’luan me atë dritë
Dervishi kah ecte tundte kokën tha: e mbaj për ju
Për ju e kam
PËRMBYTJA
Toka po hapej
Plasaritjet futeshin thellë nëpër lugina lumejsh kishin nisur
të formonin harta të cuditshme Figura me barka të mëdha
mbërthyer me dërrasa me gjallesa shtëpiake Ngarkuar
mbi një tokë të djegur për ujë
Kur të gjithë po flinin me dyer e dritare të mëdha hapur
Hapur për të hyrë ndoj fije fresku ndoj aromë e largët uji nga
bjeshkët përmbi Ashtu dukeshin
sikur kishin vënë pushtet të zjarrtë mbi atë luginë
kur
filluan të lëvizin kovat e bërë gati të pritnin shiun
litarët e lidhur për kova nisën të lëvizin si gjatpinjt e ujit përfundi
shtretërve
Një ujë i madh që po vinte me furi po fuste nën sipërfaqen me shkumë
Gjithë ato lagje gjithë ato shtëpia prej betoni e qelqi gjithë ato qenie
të gjalla prej mishi
e gjaku
Njerëzit u zgjuan nga gjumi I madh kur toka kish mbyllur humnerat e veta
e ish ngopur
Kur ata hipën lart atje lart qe te jene sa me larg rrezikut qe vinte nga
sipërfaqja e bukur e tokës mbushur plot plehra të vet e plehra të lagjes që
po futeshin gjithandej dritareve të mëdha e që I kishin lënë me hy drita
me ferkun e mëngjesit
Thirren
Ngriten duart lart te gjithe dhe me fytyrën nga kupa plot e qiellit
Thirren
Lane poshtë barkat plot thasë plastmasi lidhura për shtylla të dyerve
Thirrën ndihmo o Zot uje
Na co ujë
vec uje na co se tana i kemi me tepri
po prap ujë s’kemi
Me hjekë etjen e madhe qe kemi për ty
Se u dogjëm
PERENDIM DIELLI
E
Shtroi qilimin e kuq
Mbi ujin e zi
Mbylli perdet e errta dhe
Na ndau nga kjo ane
Mund te shtrihen ngadale
Ata qe s lakmuan drejt portalit
Ne u dyndem ne anen tjeter
Te zeme vendet
Para se te shohe hena
Ai lemsh I kuq me
Gjithe ate zjarr te mbyllur brenda
Po behej gati te prekte ujin
Nje etje e madhe
Po shuhej nen yje
PESHKU I BUKUR
Koken e prere ia hodhen ne qiell
Te perplasej rende mbi dhe
I vjen era nga koka si nga hera
Ata qe prisnin ne rend mprehnin thikat
Me do rrota guri mbi pjata dheu
Peshtynin mbi barin perreth
Zbardhur nga luspat e lojbes
I vjen era nga
Koka i vjen
Mbanin hundet damat
preknin lehte pirunjte me maje te
Gishterinjve
Prisnin bishtin qe dridhej perpjete
Ta lepinin me maje gjuhe
Peshkataret larguan rrjetet
Mbushur me barishtet e qullura
Do bjere koka
Mbi ate qelbesire
Ju qe hani koken peshkut te bukur
Do hani mishin tuaj
Posa te bjere nata
murmuritnin neper kasolle peshkataret
e Bunes
PREKJET E ZJARRTA ME TOKEN
Ai zjarr i thelle e i kuq qe
Valavitej drejt gojes sime te kalter
U zhduk
Poshte barkes sime
Ne ujin e gjere
Te gjere e te gjere
Nga gjithe ai hi mbeti
Shija
Qe thane gjithe bimet
Ne ate krah te reve
Ne rrepiren tjeter
Vesa miklonte qerpiket e saj
Duke mbyllur ngadale syte
Perpara vullkanit te trazuar
Bota ishte e shurdhet dhe me hi kur
Drita hapi humnerat e syve nje e nga nje
Mbuluar me hirin e asaj nate
Djegur nga prekjet me token
TERRI
Kam zgjatur duart
Kam ecur mbi rere
Me gjete
Portokallen e humbur
Te nje breg qe e hante uji
Gjithe naten e lume
Ne nje shteg qe
S’e shoh une
Hyne gjithe ai ze
Qe ulet nga qielli
Ku mund te hapet
Kjo zbrazeti
Me mbushe pak shpirtin
drite
Portokallja qe s’shihet dot
Shtrydh pa ja da
Pika te embla mbi buzet e egra
T’atij bregu qe hante uji
Kur u ngrit terri lart aq lart r portokallen
Sa s preket me me dore as me sy
Nje ze qe vjen nga larg
Kish shrtydhyr portokallen qe mbaja ne shuplake
TOPI I MADH
Një top të madh bore po e
Vinin në mes të sheshit
Të madh e të bardhë
Argatët mblidhnin karrota gjigante
Kush do hipi mbi këtë cudi
Të nguli karrotën e parë
e
Të shpallë armëpushimin
Kur dielli shpoi qiellin
Ujrat nisën të rrjedhin rrëke
Këtu poshtë
Zogjtë u ngjiten mbi kurora
Pemësh
Me këndu hatanë
Po sheshi i madh s’mbet shesh
Fshesën e madhe s’guxoi kush ta prekë
Me heqe plehrat
ZERAT E UJIT
E zymte
Shpella pret te mbushe
Qetesine e perjetshme
Me zerat e ujit
Vala ndjek valen
Mbi shkembinj te thepisur derdhen
Sterkalat e bardha u nisen
Kah qielli
Era qe fryen nga Mavrijani
Ben lutjen e fundit
Para se te digjet dheu
Ai zjarr na mban gjalle
Ai zjarr
Qe I lepin buzet e trasha asaj ere
Dhe zerat e ujit
Qe mbushin humnerat
Nen qiell
Lakuriqet e nates rrahin krahet
Per heren e fundit
Nper velat e barkave t paqueme
Nxitojne
te hedhin plafin n humnere
Me mbulu gjymtyret asaj
Para se te dale gjuhe e diellit